Kineski lider Si Đinping danas je po treći put izabran za šefa Komunističke partije Kine.
To će mu praktično omogućiti da ostane na vlasti do kraja života, budući da su kineski lideri 2018. izglasali ukidanje ograničenja na dva mandata koje je važilo od devedesetih, piše Republika.
A evo i ko je Si Đinping, za koga zapadni mediji tvrde da je „najautoritarniji vođa Kina od Mao Cedunga“?
Si Đinping je rođen 1. juna 1953. godine u Pekingu. Od 1975. do 1979, studirao je hemijski inženjering na Univerzitetu Đinghua.
Mlađi je sin Si Čongsuna, komunističkog veterana, jednog od osnivača komunističkog gerilskog pokreta u provinciji Šansi i bivšeg zamenika premijera NR Kine.
Zbog čuvenih korena, Si je bio privilegovano dete, međutim, status njegove porodice doživeo je dramatičnu promenu kad je njegov otac završio u zatvoru 1962. godine pod vlašću Mao Cedunga. Mao je, naime, plašeći se pobune u redovima partije, naložio čistku potencijalnih rivala.
Potom je 1966. godine došla takozvana Kulturna revolucija, kada su milioni obeleženi kao neprijatelji kineske kulture, što je dovelo do nasilnih napada širom zemlje.
Sijeva porodica se takođe našla na udaru.
Njegova polusestra – prva ćerka njegovog oca iz ranijeg braka – bila je proganjana do smrti, prema zvaničnim zapisima, mada je istoričar koji poznaje partijsku elitu rekao da je verovatno sama sebi oduzela život pod pritiskom, prema izveštaju Njujork tajmsa.
Mladi Si povučen je iz škole koju su pohađala deca političke elite.
Na kraju je, sa 15 godina, napustio Peking i poslat na sedam godina u unutrašnjost na „reedukaciju“ i prinudni rad u zabitom i siromašnom severoistočnom selu Liangđahe.
On je sam pokušao da se učlani u partiju više puta, ali je bio odbijen zbog statusa njegovog oca.
Članstvo u partiji
Član Saveza komunističke omladine konačno je postao 1972. godine, a 1974. član Komunističke partije Kine. Tokom izgradnje svoje političke karijere od 1982. godine, služio je u nekoliko kineskih provincija. Godine 1990, postao je predsednik Partijske škole u Fudžouu, a 2000. guverner provincije Fuđen. Godine 2002, postao je član Petnaestog sastava Centralnog komiteta KP Kine, a mandat mu je nastavljen i tokom Šesnaestog sastava. U 2007. godini je nakratko bio sekretar KP u Šangaju.
Na Sedamnaestom kongresu KP Kine, oktobra 2007, Si je postao jedan od devet članova Politbiroa Stalnog Centralnog komiteta KP Kine, što ga je učinilo jednom od najuticajnijih ličnosti u kineskoj politici. Dana 15. marta 2008. izabran je za potpredsednika NR Kine.
Nakon završetka Olimpijskih igara, Si je postavljen za predsednika Komiteta za pripreme organizovanja 60. godišnjice NR Kine, koja je proslavljena 2009. godine.
Kult ličnosti
Si je, prema pisanju zapadnih medija, stvorio kult ličnosti oko sebe otkad je stupio na dužnost predsednika, uz knjige, crtane filmove, pop pesme i plesne rutine u čast njegovoj vladavini.
Nakon Sijevog uspona u vodeće jezgro KPK, mnogi ga nazivaju ocem nacije. Selo Liangđahe, u koje je Si poslat na „reedukaciju“, postalo je „svetište modernog doba” ukrašeno komunističkom propagandom i freskama koje su proslavile formativne godine njegovog života.
Pod njegovom vladavinom, pišu zapadni mediji, Kina je doživela i sve veće gušenje sloboda.
U pokrajini Sinđijang, grupe za zaštitu ljudskih prava veruju da vlada u poslednjih nekoliko godina drži zarobljeno više od milion muslimanskih Ujgura u „kampovima za reedukaciju“, kako ih naziva vlada.
Vođa Kine
Na Osamnaestom kongresu Komunističke partije Kine 2012. godine, delegati su ga 8. novembra izglasali za sledećeg predsednika Kine. Dana 15. novembra, Kongres ga je izabrao za novog sekretara Komunističke partije Kine, predsednika Centralne vojne komisije KPK i potpredsednika NR Kine.
Nacionalni narodni kongres izabrao ga je, 14. marta 2013, za novog predsednika Kine, sa 2.952 glasa za, jednim protiv i tri odsutna.
Odmah nakon preuzimanja funkcije predsednika, uputio se u diplomatske posete Rusiji, Tanzaniji, Južnoafričkoj Republici i Republici Kongo.
Dve godine nakon dolaska na vlast, Si je 2015 ukinuo politiku jednog deteta, nakon 35 godina.
Kao jasan znak njegovog uticaja, Komunistička partija je 2017. godine izglasala uvođenje njegove filozofije – zvane „Si Đinpingove misli o socijalizmu sa kineskim karakteristikama za novo doba“ – u ustav.
Si je tako postao treći lider Kine, pored Mao Cedunga i Denga Sjaopinga, koji je završio u najvažnijem fundamentalnom zakonu zemlje.
Privatni život
Bio je oženjen dva puta. 1980-ih se venčao sa Ke Linging, ćerkom diplomata Ke Huaa, ambasadora NR Kine u Londonu.
Brak se nakon nekoliko godina završio razvodom. Potom se 1987. oženio za poznatu pevačicu Peng Ljuan s kojom ima kćer Si Mingze, koja trenutno pod pseudonimom studira na Harvardu.
Si poseduje diplomu iz hemijske tehnologije i doktorat iz političkih nauka.
Unutrašnja i spoljna politika
Si je energično sledio ono što on zove „velikim podmlađivanjem kineske nacije“ u viziji koja se naziva Kineskim snom.
Pod njim je druga najveća ekonomska sila na svetu sprovela reformu u borbi protiv sporog privrednog rasta, kao što je gašenje predimenzioniranih državnih industrija i smanjenje zagađenja, kao i infrastrukturni projekat „Jedan pojas, jedan put“ vredan više milijardi dolara sa ciljem proširenja kineskih globalnih trgovačkih veza.
Otkako je stigao na najviši položaj u zemlji, Si je pokrenuo široko rasprostranjeno gušenje korupcije koje je doprelo do najviših redova partije.
Kritičari su to predstavili kao političku čistku.
Si je okončao prodemokratske proteste 2020. godine potpisavši Nacionalni zakon o bezbednosti, edikt širokih ovlašćenja koji Pekingu omogućuje da preoblikuje život u bivšoj britanskoj koloniji, kriminalizujući ono što naziva secesijom, subverzijom i dosluhom sa stranim silama, sa maksimalnom zaprećenom kaznom doživotnog zatvora.
Ovaj zakon je doveo do masovnih hapšenja demokratskih aktivista i političara, kao i zatvaranja istaknutih medija, među kojima Epl dejli i Stend njuz.
Pod vođstvom Sija, Kina je takođe usmerila veliku pažnju na ostrvo Tajvan, koje ima svoju samoupravu, zarekavši se da će doći do „ponovnog ujedinjenja“ i preteći da će upotrebiti vojnu silu da spreči svaki potencijalni korak ka izglasavanju formalne nezavisnosti.
UDARNA VEST.rs
