Legendarni srpski fudbaler i bivši selektor Orlova Siniša Mihajlović preminuo je posle duge i teške bolesti
Tužna vest pogodila je svetski, evropski i srpski fudbal – preminuo je Siniša Mihajlović nakon duge i teške bolesti. Jedan od najboljih srpskih fudbalera svih vremena, te nekadašnji selektor Orlova umro je u 54. godini. Tim povodom oglasio se i Fudbalski savez Srbije.
– Tužna vest za srpski fudbal, region, Evropu i fudbalski svet – preminuo je Siniša Mihajlović. Fudbal je prerano ostao bez njegovog veličanstva, prvaka Evrope i sveta, jednog od najboljih izvođača slobodnih udaraca u istoriji fudbala, igrača, trenera i selektora, čoveka koji je svojom karijerom ostavio dubok trag u istoriji srpskog i italijanskog fudbala.
Dobio je Siniša mnoge bitke u životu, osvajao silne trofeje, činilo se da će dobiti i onu najvažniju, protiv teške bolesti, ali umrla je i nada. Ugasila se onda kada smo mislili da će svojom snagom, harizmom i optimizmom uspeti da po drugi put pobedi zloćudnu bolest. Nije, fudbalski svet je sada u suzama, ali Siniša ne bi voleo da se vide te suze. Šampioni ne umiru.
Siniša Mihajlović je rođen 1969. godine u Vukovaru. Leta 1988. dolazi u Vojvodinu, kao jedan od najtalentovanijih igrača sa prostora Jugoslavije. Odmah postaje standardni prvotimac, a Vojvodina sa njim u timu osvaja titulu prvaka države na koju je čekala duge 23 godine. U decembru 1990. godine prelazi u Crvenu zvezdu, u jednom od najvećih transfera u istoriji domaćeg fudbala. Tu su ga sačekali sada već legende kluba, Dejan Savićević, Stevan Stojanović, Vladimir Jugović, Darko Pančev, Refik Šabanadžović, Robert Prosinečki, Miodrag Belodedić… Zajedno su osvojili Evropu i svet. Navijači Crvene zvezde pamte njegov gol protiv Bajerna iz Minhena u polufinalu Kupa šampiona, kao i gol koji je postigao u penal seriji finala u Bariju, protiv Olimpika iz Marseja. Blistao je i u Tokiju u meču Interkontinentalnog kupa protiv čileanskog Kola Kola.
Godine 1994. odlazi u Italiju, tada najjači ligu na svetu, gde je u dresu Rome, Sampdorije, Lacija i Intera ostavio ogroman, neizbrisiv trag. Bio je prvak Italije sa Lacijom i Interom, sa oba kluba osvajao je po dva puta nacionalni kup, Superkup, a sa rimskim klubom osvojio je i Kup pobednika kupova, kao i UEFA Superkup.
Siniša Mihajlović je igrao za mladu reprezentaciju Jugoslavije sa kojom je 1990. osvojio drugo mesto u Evropi. Za najbolji nacionalni tim debitovao je 1991. godine i odigrao 63 utakmice, postigao je deset golova. Bio je učesnik Prvenstva sveta u Francuskoj 1998. i Prvenstva Evrope, dve godine kasnije u Belgiji i Holandiji.
Igračku karijeru završio je oproštajnom utakmicom u Novom Sadu 28. maja 2007. godine. Ostaće upamćen kao veliki šampion, igrač zlatne levice, kao jedan od najboljih izvođača slobodnih udaraca u svetu. On i Đuzepe Sinjori su jedini igrači u istoriji Serije A koji su postigli tri gola na jednom meču iz slobodnih udaraca. Siniša Mihajlović drži rekord, zajedno sa Andreom Pirlom, po broju postignutih golova u Seriji A iz slobodnih udaraca (28). Mihajlović je postao počasni građanin Bolonje 2019. godine.
Po završetku karijere posvetio se trenerskom poslu, kao pomoćni trener osvojio je dve titule sa Interom, a onda je samostalno vodio Kataniju, Fiorentinu, Bolonju (dva puta), Sampdoriju, Milan, Torino…I bio selektor reprezentacije Srbije. Aleksandar Mitrović, Dušan Tadić, Filip Đuričić, Andrija Živković…sve su to igrači koje je u najbolji nacionalni tim lansirao Siniša Mihajlović. Godine 2019. dobitnik je Zlatne lopte Fudbalskog saveza Srbije.
Fudbalski savez Srbije izražava najdublje saučešće porodici Siniše Mihajlovića. Neka mu je večna slava i hvala – navodi se u saopštenju Fudbalskog saveza Srbije.
UDARNA VEST.rs
